Rzeczy małe

Rzeczy małe

To się zwykle układa

od jednego słowa

ukazuje się w jednym uśmiechu

czasem w niebieskim błysku okularów

w zdeptanej stokrotce

w plamie światła na ścieżce

w drżącej naci marchwi

w bukiecie pietruszki

to z prania rozwieszonego na balkonie

z rąk zanurzonych w cieście

to przechodzi przez zamknięte powieki

jak przez więzienny mur rzeczy przedmiotów

twarzy krajobrazów

to gdy się kraje chleb

gdy się nalewa herbatę

to od szczotki od siatki na zakupy

od skrobania młodych ziemniaków

od kropli krwi od ukłucia igiełką

gdy się szyje majteczki dla dziecka

i przyszywa guzik

do śmiertelnej koszuli męża

to przychodzi z trudu troski

z wielkiego wieczornego zmęczenia

z rozmazanej łzy

z modlitwy przerwanej zaśnięciem w pół słowa

To nie z wielkiej

ale z każdej drobnej rzeczy

ogromnieje tak

jakby Ktoś lepił Wieczność

jak jaskółka gniazdo

z grudek chwil