Το τρελοβάπορο

Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά

κι αρχίζει τις μανούβρες “βίρα μαινα”

Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές

φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ τις δυό μεριές

Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ’ όνειρο

κι έχει λόστρομο αθώο, ναύτη πονειρό.

Απο τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς,

βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς.

Ελα Χριστέ και Κύριε, λέω κι απορώ,

τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο,

Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε

χίλιους καπετναους τους αλλάξαμε

Κατακλεισμούς ποτέ δε λογαριάσαμε,

μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε,

Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα

παντοτινο τον Ηλιο τον Ηλιάτορα!