Τ᾿ἀστέρια κρατοῦν ἕναν κόσμο δικό τους

星星包含着一个它们自己的世界，

στὸπέλαγο σέρνουν φωτιὲς τὰκαράβια

船只拖着火焰驶过大海，

ψυχή μου λυτρώσου ἀπ᾿τὸν κρίκο τοῦσκότους

我的灵魂，你祈祷时那么激动和痛苦，

πικρή, φλογισμένη ποὺδέεσαι μὲεὐλάβεια.

要将你自己从黑夜的链锁中解开。

Στὸπέλαγο σέρνουν φωτιὲς τὰκαράβια

船只拖着火焰驶过大海，

ἡνύχτα στενεύει καὶστέκει σὰν ξένη

黑夜退缩，静止，像个陌生者，

πικρή, φλογισμένη ποὺδέεσαι μὲεὐλάβεια

我的灵魂，你祈祷时那么激动和痛苦，

ψυχή μου γνωρίζεις ποιὸς νόμος σὲδένει.

你承认那条约束你的法则。

Ἡνύχτα στενεύει καὶστέκει σὰν ξένη

黑夜退缩，静止，像个陌生者，

στὸμαῦρο μετάξι τὰφῶτα ἔχουν σβήσει

灯光已在黑色丝绸的上空消熄，

ψυχή μου γνωρίζεις ποιὸς νόμος σὲδένει

我的灵魂，你承认那条约束你的法则，

καὶτί θὰσοῦμείνει καὶτί θὰσ᾿ἀφήσει.

以及那些将同你留在一起和遗弃你的东西。

Στὸμαῦρο μετάξι τὰφῶτα ἔχουν σβήσει

灯光在黑色丝绸的上空熄灭了，

ἀκούγουνται μόνο τοῦχρόνου τὰσεῖστρα

除了时间的嘀嗒已没有别的声音；

καὶτί θὰσοῦμείνει καὶτί θὰσ᾿ἀφήσει

还有什么会同你一起，什么会把你遗弃，

ἂν τύχει κι ἀστράψει βουβὴπολεμίστρα.

如果那哑默的窗孔火光一闪便化为灰尘。

Ἀκούγονται μόνο τοῦχρόνου τὰσεῖστρα

除了时间的嘀嗒已没有别的声音，

μετάλλινη στήλη στοῦπόνου τὴν ἄκρη

还有什么会同你一起，什么会把你遗弃

ἂν τύχει κι ἀστράψει ἡβουβὴπολεμίστρα

你不会找到哪怕一个梦来流一滴泪。

οὔτε ὄνειρο θά ῾βρεις νὰδώσει ἕνα δάκρυ.

那痛苦极限处的金属圆柱，

Μετάλλινη στήλη στοῦπόνου τὴν ἄκρη

时机如宝剑倒悬般升起，

ψηλώνει ἡστιγμὴσὰμετέωρο λεπίδι

你不会找到哪怕一个梦来流一滴泪。

οὔτε ὄνειρο θά ῾βρεις νὰδώσει ἕνα δάκρυ

在你那像蛇一般蜷缩的精神丛林里。

στὸπλῆθος σου τὸἄυλο ποὺσφίγγει σὰφίδι.

时机如宝剑倒悬般升起，

Ψηλώνει ἡστιγμὴσὰμετέωρο λεπίδι

和平为什么还迟不降临？

σὰν τί νὰπροσμένει νὰπέσει ἡγαλήνη;

在你那像蛇一般蜷缩的精神丛林中，

στὸπλῆθος σου τὸἄϋλο ποὺσφίγγει σὰν φίδι

没有天堂也没有天使般的幸运。

δὲν εἶναι ὁοὐρανὸς μηδὲἀγγέλου εὐφροσύνη.

和平为什么还迟不降临？

Σὰν τί νὰπροσμένει νὰπέσει ἡγαλήνη;

在那些默默清点悲哀的人里，

Σ᾿ἀνθρώπους κλειστοὺς ποὺμετροῦν τὸν καημό τους

没有天堂也没有天使般的欢喜，

δὲν εἶναι οὐρανὸς μηδὲἀγγέλου εὐφροσύνη

星星包含着一个自己的天地。

τ᾿ἀστέρια κρατοῦν ἕναν κόσμο δικό τους.