一天我们在田原散步，

Një ditë në fushë shëtisnim,

看，尽头处的那个水池

Dhe ja, te ky pellg mu në fund

我们两个笑着，相遇

Të qeshur të dy ne u pamë

在被风搅动的水里。

Në ujët që era lëkund.

此刻我又走到这条路，

Tani erdha prap’ tek udha,

思念在胸中嘶吼。

Bredh tutje me mallin në gji.

但看上去水池已经干涸，

Por pellgu është tharë siç duket,

如此我不必照见自己的孤独。

Që veten mos shoh në vetmi.